Μάχη στην νοτιοανατολική Ουκρανία – Αλληλεγγύη στο Borotba!

TeoCubanos για το Avantgarde

H “καταστατική χάρτα του ΟΗΕ” και οι επιδρομές των νεοναζί

Όλος ο προπαγανδιστικός μηχανισμός του δυτικού ιμπεριαλισμού δουλεύει τις τελευταίες μέρες μανιωδώς για να υποστηρίξει την επιδρομή του καθεστώτος του Κιέβου στην Νοτιoανατολική Ουκρανία, να δυσφημίσει και να απομονώσει τον αντιστασιακό αγώνα των ανθρώπων εκεί, και να διευκολύνει τις νεοφιλελεύθερες, δεξιές και ναζιστικές κυβερνητικές μαριονέτες της ουκρανικής ολιγαρχίας και του ιμπεριαλισμού προκειμένου να εδραιώσουν την κυριαρχία τους σε ολόκληρη την Ουκρανία.

Ο ΟΗΕ, το επονείδιστο αυτό όργανο των ιμπεριαλιστών -στην “εφαρμογή των κανόνων” του οποίου ομνύει πίστη η ευρωλάγνα Αριστερά- με έκθεση του γραφείου του για τα “ανθρώπινα δικαιώματα” μας ενημερώνει ότι “παρόλο που υπήρξαν μερικές επιθέσεις εναντίον της ρωσόφωνης κοινότητας, αυτές δεν ήταν ούτε συστηματικές ούτε εκτεταμένες“. Κι ακόμα ότι: “φωτογραφίες από τις διαμαρτυρίες στη Μαϊντάν, εξαιρετικά υπερβολικές ιστορίες για παρενόχληση ρωσόφωνων από Ουκρανούς εθνικιστές εξτρεμιστές και η παραπληροφόρηση πως αυτοί οι τελευταίοι καταφθάνουν οπλισμένοι για να καταδιώξουν ρωσόφωνους στην Κριμαία, χρησιμοποιήθηκαν συστηματικά για να δημιουργηθεί ένα κλίμα φόβου και ανασφάλειας”.

‘Ώστε λοιπόν ότι είδαμε στην Μαϊντάν ήταν οφθαλμαπάτη! Ή μήπως ψέμματα του πανίσχυρου προπαγανδιστικού μηχανισμού του Πούτιν; Ευτυχώς για την ψυχική μας υγεία, ο ΟΗΕ δεν προσπαθεί -ακόμα τουλάχιστον- να μας πείσει ότι κι ο Δεξιός Τομέας είναι ανύπαρκτος! Αλλά ο σοφός Οργανισμός Η(ι)μπεριαλιστικής Επέμβασης κατέληξε ψύχραιμα κι αντικειμενικά στο συμπέρασμα πως “σύμφωνα με όλες τις αφηγήσεις που άκουσε η αντιπροσωπεία του ΟΗΕ, ο φόβος για το Δεξιό Τομέα ήταν δυσανάλογος”.

“Δυσανάλογος φόβος”! Πραγματικά η ιμπεριαλιστική διπλωματία δεν στερείται φαντασίας στα λεκτικά ευρήματα! Μετά τις “ανθρωπιστικές επεμβάσεις”, τις “παράπλευρες απώλειες” και τόσα άλλα, τώρα ήρθε η ώρα να μάθουμε και τον “δυσανάλογο φόβο”!

Ο ΟΗΕ δεν παρέλειψε τέλος να μας ενημερώσει ότι οι αξιωματούχοι του έλαβαν “πολλές περιγραφές εκλογικής νοθείας” σε σχέση με το δημοψήφισμα της Κριμαίας. Αναφορικά ωστόσο με τις προεδρικές εκλογές της 25ης Μάη περιορίστηκε σε μια αόριστη αναφορά ότι είναι σημαντικό “να υπάρξει προετοιμασία που να εξασφαλίζει την ελεύθερη διάδοση των πληροφοριών και των ιδεών για δημόσια και πολιτικά ζητήματα μεταξύ πολιτών, υποψηφίων και αιρετών αντιπροσώπων”.

Πως την εννοεί ακριβώς την “ελεύθερη διάδοση των ιδεών” ο ΟΗΕ; Οι αγωνιστές πάντως της ουκρανικής οργάνωσης “Κόντρα στο Ρεύμα” που βρέθηκαν στην Ελλάδα προσκεκλημένοι του EEK κατήγγειλαν ότι η κυβέρνηση του Κιέβου ασκεί ασφυκτικό έλεγχο όχι μόνο στα ΜΜΕ αλλά και στα τυπογραφεία και ότι είναι από δύσκολο ως αδύνατο να τυπώσει κανείς στο Κίεβο εφημερίδες ή φυλλάδια με αντικυβερνητικό περιεχόμενο! Ή μήπως ο ΟΗΕ εννοεί την ελεύθερη διάδοση των ιδεών με τον τρόπο που την αντιλαμβάνονται οι νεοφασίστες του Σβόμποντα που επιτέθηκαν με γροθιές στον γραμματέα του ΚΚ Ουκρανίας και υποψήφιο πρόεδρο στις επερχόμενες εκλογές, την ώρα που αυτός μιλούσε από το βήμα της Ουκρανικής Βουλής; Από αυτού του είδους την “ελεύθερη διάδοση των ιδεών” δεν γλίτωσαν και άλλοι δύο υποψήφιοι πρόεδροι, του μειοψηφικού “ρωσόφιλου” αστικού επιχειρηματικού και πολιτικού προσωπικού, ο Mikhail Dobkin και Oleg Tsarev. Ο τελευταίος διαγράφηκε πρόσφατα από το Κόμμα των Περιφερειών, το μέχρι πρότινος κόμμα του Γιανουκόβιτς, το οποίο πλέον στηρίζει το καθεστώς του Κιέβου.

Στις 8 Απρίλη η Ουκρανική ψήφισε νόμους που διπλασιάζουν τις ποινές για πράξεις που στρέφονται εναντίον της “εδαφικής ακεραιότητας της χώρας”. Υποθέτουμε ότι ο ΟΗΕ θεωρεί αυτό το νομοθέτημα ως μια κίνηση καλής θέλησης προκειμένου να εξομαλυνθεί η πολιτική ζωή της χώρας. Όπως κίνηση καλής θέλησης πρέπει να ήταν και η δολοφονία δυο αντικυβερνητικών διαδηλωτών στις 8 Μάρτη στο Χάρκοβο από τους Ναζί του Δεξιού Τομέα με την κάλυψη του Υπουργείου Εσωτερικών. Και δεν έχουμε καμία αμφιβολία ότι η παρουσία στο Κίεβο το Σαββατοκύριακο 12-13 Απρίλη του Διευθυντή της CIA, John Brennan, έγινε προκειμένου να προετοιμαστεί η ομαλή μετάβαση της Ουκρανίας στα δυτικά πρότυπα αστικής δημοκρατίας.

Όσο για τις επιδρομές φασιστών στα γραφεία αριστερών οργανώσεων, αυτές συνεχίζονται με αμείωτους ρυθμούς. Μόνο την Τρίτη 15 Απρίλη, οι Ναζί του Δεξιού Τομέα επιτέθηκαν στα γραφεία του ΚΚΟ στην πόλη Rovno και στην πόλη Sumo -στην τελευταία περίπτωση τραυμάτισαν και τον γραμματέα της περιφερειακής επιτροπής του ΚΚΟ, Valery Siryachenko. Την ίδια μέρα, στο Χάρκοβο, ένα μπουλούκι ένστολων αστυνόμων και τύπων με πολιτικά, εισέβαλε στα γραφεία του Borotba, χωρίς ένταλμα, χωρίς εξηγήσεις, κατάσχεσε υλικά και μηχανήματα και προσπάθησε να στήσει προβοκάτσια ενοχοποίησης του Borotba για “αξιόποινες πράξεις”.

Μέσα σ’ ένα τέτοιο κλίμα “ελευθερίας” η κυβέρνηση του Κιέβου ανακοίνωσε ότι ξεκινά ειδική “αντιτρομοκρατική” επιχείρηση, εναντίον του πληθυσμού της Νοτιοανατολικής Ουκρανίας που αντιστέκεται στον αντιδραστικό εσμό του Κιέβου διαδηλώνοντας και καταλαμβάνοντας δημόσια κτήρια. Ο Andriy Parubiy, αρχηγός του κυβερνητικού Εθνικού Συμβουλίου Ασφάλειας και Άμυνας, ανακοίνωσε ότι το πρώτο τάγμα της νεοσύστατης Εθνοφρουράς, συγκροτημένο από εθελοντές από τις “ομάδες αυτοάμυνας” της Μαιντάν, έφυγε ήδη από το Κίεβο με κατεύθυνση νοτιοανατολικά!

Ας θυμίσουμε στον ΟΗΕ και τους δεξιούς κι αριστερούς του φίλους, ποιος είναι ο Andriy Parubiy, καθ’ ύλην αρμόδιος σήμερα για την “άμυνα και την ασφάλεια” της Ουκρανίας: είναι ο συνιδρυτής του Εθνικοσοσιαλιστικού Κόμματος της Ουκρανίας (μετέπειτα Σβόμποντα) ο οποίος “μεγαλούργησε” ως Διοικητής και Συντονιστής των “εθελοντικών σωμάτων ασφαλείας”, δηλαδή του Δεξιού Τομέα, στην Μαϊντάν. Και η νεοσύστατη “Εθνοφυλακή” είναι το ένοπλο Σώμα που συγκροτήθηκε υπό την επίβλεψη του Υπουργείου Εσωτερικών και του Εθνικού Συμβουλίου Ασφάλειας και Άμυνας από βετεράνους στρατιωτικούς και μαχητές του Δεξιού Τομέα. Είναι το Σώμα στο όποιο επιβλήθηκε σε όλους τους πολέμαρχους του Δεξιού Τομέα να ενταχτούν, αν δεν ήθελαν να έχουν την τύχη του -δολοφονημένου από την κυβέρνηση του Κιέβου –φασίστα πολέμαρχου Oleksander Muzychko.

Και ο Μπαν Κι Μουν του ΟΗΕ διαβεβαιώνει το Κίεβο ότι μπορεί να βασίζεται πλήρως στις “ειρηνευτικές δυνάμεις” του ΟΗΕ προκείμενου να συνδράμουν την “αντιτρομοκρατική” εκστρατεία της κυβέρνησης.

Για να το εμπεδώσουμε λοιπόν: ο ιδρυτής του Εθνικοσοσιαλιστικού Κόμματος, από την θέση καθ’ ύλην αρμόδιου κρατικού αξιωματούχου, αναγγέλλει ότι ένα τάγμα οπλισμένων νεοναζί κατευθύνετε νοτιοανατολικά για να καταστείλει τους “αυτονομιστές τρομοκράτες”. Για τον ΟΗΕ αυτό συνιστά “παραπληροφόρηση”. Να τι έρχεται να καλύψει η λεκτική ακροβασία του ΟΗΕ περί “δυσανάλογου φόβου”!

Ποιοι λυμαίνονται τη Νοτιοανατολική Ουκρανία;

Έχει ξαναγραφτεί σ’ αυτό το σάιτ ότι “στην πραγματικότητα η Ουκρανία δεν ανήκε ξεκάθαρα σε καμία σφαίρα επιρροής. Οι οικονομικές της δοσοληψίες όπως και οι διαφορετικοί προσανατολισμοί της ανατολικής και της δυτικής της πλευράς ήταν πάντα μοιρασμένες… Αυτή η ουδετερότητα δεν ωφελούσε σε τίποτα την καπιταλιστική της ωρίμανση. Κάποτε έπρεπε να αποφασίσει. Και οι δυτικόφιλες δυνάμεις αυτή τη φορά μαζί με τους φασίστες επιχειρούν το τελικό ξεκαθάρισμα. Αυτοί είναι που θέλουν ολόκληρη την Ουκρανία ενταγμένη στο δυτικό ηγεμονικό ιμπεριαλισμό βάζοντας και το τελευταίο καρφί στις μοιρασιές. Καμία λοιπόν αμηχανία στη Δύση. Αυτοί που αιφνιδιάστηκαν ήταν οι Ρώσοι της Ουκρανίας και μαζί τους η “μητέρα πατρίδα” του Πούτιν”.

Επίσης, έχει αναδημοσιευτεί σ’ αυτό το σάιτ ότι “ήταν η πίεση των ιμπεριαλιστών και του κινήματος στη Μαϊντάν υπό την ηγεσία των φασιστών,...ήταν η επιτάχυνση των εξελίξεων χάρη στην απότομη κλιμάκωση της ιμπεριαλιστικής επέμβασης και τα “τετελεσμένα” των φασιστών που “έπεισαν” τους ολιγάρχες που τον στήριζαν (σ.σ. τον Γιανουκόβιτς) να τον εγκαταλείψουν πηδώντας στο φιλοδυτικό τρένο”.

Οι εξελίξεις επιβεβαιώνουν την παραπάνω γραμμή ανάλυσης, για όποιον μπορέσει να δει πέρα από το νέφος παραπληροφόρησης και προπαγάνδας του ιμπεριαλισμού και τον κομφουζιονισμό των “αριστερών ίσων αποστάσεων”.

Οι κυριότεροι “ανατολικοί” ολιγάρχες τράβηξαν το χαλί κάτω από τα πόδια του Γιανουκόβιτς και τα βρήκαν με το Κίεβο και τη Δύση. Βέβαια οι νέες ισορροπίες που έχουν διαμορφωθεί, οι αντιπαλότητες και οι ανταγωνισμοί, τα ανταλλάγματα και τα “ριξίματα” και γενικά το πως θα διαμορφωθεί το νέο status quo και το κατά πόσο αυτό θα σταθεροποιηθεί ή θα φέρει μια νέα ρήξη -ξαναβάζοντας στο παιχνίδι τη Ρωσία του Πούτιν- είναι ένα ζήτημα που η εξέλιξη του μένει να φανεί. Ωστόσο είναι καθαρό πως η σημερινή “ουκρανική επανάσταση” αποδεικνύεται εκπληκτικά άξιος και ανώτερος συνεχιστής της “πορτοκαλί επανάστασης”, ρίχνοντας την Ουκρανία στην αγκαλιά της Δύσης με τη συναίνεση και των ανατολικών ολιγαρχών της, με το εξαιρετικά χαμηλό αντίτιμο της απόσχισης της Κριμαίας.

Ο Rinat Akhmetov, ο πλουσιότερος άνθρωπος στην Ουκρανία και 47ος στον κόσμο για το 2013 σύμφωνα με το Forbes, ιδιοκτήτης του ομίλου επιχειρήσεων SCM Holdings-στον οποίον όμιλο ανήκουν τρεις από τις δέκα μεγαλύτερες επιχειρήσεις της Ουκρανίας- είναι ο απόλυτος άρχοντας στο Ντονμπάς της Νοτιανατολικής Ουκρανίας και ήταν βουλευτής κι ο ίδιος μέχρι το 2012 (κατά τα Μπερλουσκονικά πρότυπα, όντας και ιδιοκτήτης της ποδοσφαιρικής ομάδας Σαχτάρ Ντόνετσκ) με το Κόμμα των Περιφερειών του Γιανουκόβιτς. Το Ντόνετσκ άλλωστε -η μεγαλύτερη πόλη στην ανθρακοφόρα κοιλάδα Ντονμπάς (Ντόνμπας/Donbas = Don-etskBas-in/κοιλάδα του Ντόνετσκ)- ήταν η πολιτική βάση του Γιανουκόβιτς. Πιθανότατα ο Αχμέντωφ ήταν από τους βασικούς ενορχηστρωτές της εντυπωσιακής στροφής του Κόμματος των Περιφερειών που άδειασε τον Γιανουκόβιτς.

Ήδη από τις 13 Δεκέμβρη του 2013, οι Financial Times γράφουν ότι“ο πλουσιότερος ολιγάρχης της Ουκρανίας παίρνει θέση για την κρίση” και αναφέρουν τις δηλώσεις Αχμέντωφ: “η Ουκρανία και ο Πρόεδρος κατευθύνονται προς τον ευρωπαϊκό δρόμο εδώ και τρεισήμισι χρόνια και πολλά έχουν επιτευχθεί σ’ αυτό το διάστημα. Η συμφωνία δεν υπογράφτηκε όπως είχε προγραμματιστεί σε μία σύνοδο της ΕΕ τον περασμένο μήνα στο Βίλνιους. Και όλοι ρωτούν, τι συνέβη; Έκανε παύση η Ουκρανία; Σταμάτησε η Ουκρανία; Ή μήπως η Ουκρανία πήρε άλλο δρόμο; Όλοι επιθυμούν ένα ξεκαθάρισμα”.

Στις 27 Γενάρη 2014 ο Βρετανικός Guardian γράφει: “το μέλλον του Βίκτορ Γιανουκόβιτς ίσως να εξαρτάται από τους ολιγάρχες όσο κι απ’ τους διαδηλωτές. Η προσφορά παραχωρήσεων ακολουθεί την έκκληση του Ρινάτ Αχμέντωφ για διάλογο, υποδεικνύοντας ότι οι ολιγάρχες φοβούνται να μην γίνει η Ουκρανία κράτος – παρίας”.Και ο Guardian στην συνέχεια ανέφερε ότι στο σάιτ της SCM, της επιχείρησης του Αχμέντωφ, υπήρχε μια ανακοίνωση, “προσεκτικά αλλά ξεκάθαρα γραμμένη”: “μόνο με ειρηνική δράση μπορεί να επιλυθεί η πολιτική κρίση. Κάθε χρήση βίας και όπλων είναι απαράδεκτη. Μ’ αυτό το σενάριο δεν θα υπάρχουν νικητές στην Ουκρανία, μόνο θύματα και χαμένοι. Αλλά, το πιο σημαντικό, η χρήση βίας δεν θα βοηθήσει την εύρεση διεξόδου”. Και ο Guardian εκτιμούσε: “το αν ο Γιανουκόβιτς θα επιβιώσει ή όχι μέχρι τις προγραμματισμένες εκλογές εξαρτάται τόσο από το τι θα αποφασίσουν οι ολιγάρχες όσο και από την δύναμη του δρόμου”.

Σύντομα ο κύβος ερρίφθη για τον Γιανουκόβιτς. Οι ολιγάρχες είχαν πάρει τις αποφάσεις τους. Οι φασίστες είχαν τη δύναμη στον δρόμο. Αλλά και οι Αμερικάνοι ιμπεριαλιστές δεν είχαν καμία διάθεση να διαπραγματευτούν με κανένα, ούτε καν για το ποιος θα είναι πρωθυπουργός. Είχαν τα δικά τους ιδιαίτερα σχέδια. Και έτσι φτάσαμε στο -επίσης αναδημοσιευμένο σ’ αυτό το σάιτ- ουκρανικό πραξικόπημα του αμερικάνικου ιμπεριαλισμού, με πολιορκητικό κριό τους φασίστες: “η συμφωνία του Γιανουκόβιτς με κορυφαίους αξιωματούχους της ΕΕ από τη Γερμανία, τη Γαλλία και την Πολωνία, η τρίτη αλλαγή πλεύσης του σχετικά με το ποιος θα λεηλατήσει και θα υπαγάγει τη χώρα του σε αυτοκρατορικό έλεγχο, θα τον ανάγκαζε να διορίσει κορυφαίους ηγέτες της αντιπολίτευσης σε σημαντικότατες κυβερνητικές θέσεις. Η Νιούλαντ διαφώνησε με τους βασικούς διορισμούς, αναφέροντας ότι ο “Γιάτς” είναι η επιλογή των ΗΠΑ. Και όντως ο “Γιάτς” ή Αρσένι Γιατσενιούκ, είναι ο σημερινός Ουκρανός Πρωθυπουργός. Η Νιούλαντ προτιμούσε πρόσωπα που είχαν αποδείξει ότι είναι πιστοί στα δυτικά συμφέροντα και τη λιτότητα του ΔΝΤ”.

Πλέον ο Ρινάτ Αχμέντωφ κάνει δηλώσεις καταδίκης του “σεπαρατισμού” και συνιστά στον Πούτιν “να σεβαστεί την εδαφική ακεραιότητα της Ουκρανίας”. Στις 2 Μάρτη, οι Financial Times γράφουν ότι: ο Αχμέντωφ “ενώνεται με τους υπόλοιπους Ουκρανούς ολιγάρχες στην υπόσχεση για την υπεράσπιση της πατρίδας” και“δηλώνει με κάθε υπευθυνότητα” ότι “η SCM η οποία σήμερα απασχολεί 300.000 ανθρώπους και εκπροσωπεί την Ουκρανία από την Δύση στην Ανατολή κι απ’ τον Βορρά στο Νότο, θα κάνει οτιδήποτε είναι δυνατό για να διατηρήσει την εδαφική ακεραιότητα της χώρας μας”.

Ο Serhiy Taruta, πρόεδρος της Industrial Union of Donbas, μιας από τις μεγαλύτερες ανατολικές ουκρανικές εταιρίες, “ολιγάρχης” κι ο ίδιος -όπως είναι της μοδός να αναφέρονται οι Ουκρανοί μεγαλοκαπιταλιστές- διορίστηκε στις 2 Μαρτίου από την κυβέρνηση του Κιέβου κυβερνήτης της περιφέρειας του Ντόνετσκ στη Νοτιανατολική Ουκρανία. Λίγο μετά τον διορισμό του δήλωσε: “εργαζόμαστε τώρα ώστε τα εξτρεμιστικά στοιχεία που καλούν σε διασπαστικές ενέργειες να αντιμετωπιστούν αποφασιστικά”. Και ανακοίνωσε ότι η περιφερειακή κυβέρνηση απαγορεύει τις διαδηλώσεις κοντά σε κυβερνητικά κτήρια, διορίζοντας ταυτόχρονα νέο περιφερειακό αστυνομικό διευθυντή, εισαγγελέα και αρχηγό υπηρεσιών ασφαλείας, αντικαθιστώντας τους αξιωματούχους που απέφευγαν την απευθείας σύγκρουση με διαδηλωτές.

Η Βρετανική Telegraph έγραψε για τον Ταρούτα ότι “για δεκαετίες προσωποποιούσε τους στενούς δεσμούς που δένουν τις οικονομίες Ουκρανίας και Ρωσίας”, ωστόσο μια βδομάδα μετά το διορισμό του ως κυβερνήτης του Ντόνετσκ “κατηγορούσε ευθέως τον Πούτιν ότι στέλνει προβοκάτορες για να δημιουργήσουν χάος στους δρόμους που θα παράσχει το πρόσχημα για μια ρωσική επέμβαση”.

Και ο κατάλογος συνεχίζεται με τη νέα κυβέρνηση του Κιέβου να διορίζει δισεκατομμυριούχους ως κυβερνήτες στην Ουκρανία…

Να λοιπόν που δεν είναι μόνο οι Αμερικάνοι, το ΝΑΤΟ, η ΕΕ και η χαζοχαρούμενη Μαϊντανιστική Αριστερά που προσπαθεί να μας πείσει για τον θανάσιμο κίνδυνο της…ρώσικης επέμβασης. Είναι και οι ίδιοι οι ανατολικοί Ουκρανοί ολιγάρχες, ακόμα κι αυτοί που επί χρόνια στήριζαν το Κόμμα των Περιφερειών και τον Γιανουκόβιτς, αυτοί που “προσωποποιούσαν τις στενές οικονομικές σχέσεις Ρωσίας – Ουκρανίας”! Μα την αλήθεια, πρέπει να είναι τεράστια η ισχύς αυτού του καταραμένου ρώσικου ιμπεριαλισμού για να προσπαθούν με τόση επιμονή να μας πείσουν όλοι οι παραπάνω καλοί κύριοι για τον θανάσιμο κίνδυνο που συνιστά ο Πούτιν!

Στην πραγματικότητα τα πράγματα είναι κάπως διαφορετικά. Ο Πούτιν είναι σίγουρα ένας ικανότατος διαχειριστής των συμφερόντων του ρώσικου καπιταλισμού. Ο Πούτιν σίγουρα θα προσπαθήσει να διασώσει ότι μπορεί από τα καταρρέοντα ερείσματα του στην ανατολική ουκρανική ολιγαρχία και το πολιτικό της προσωπικό. Θα προσπαθήσει να αξιοποιήσει το δίκτυο πρακτόρων και Ρώσων εθνικιστών που πιθανότατα έχει στη διάθεση του. Θα προσπαθήσει ακόμα να παίξει με το δικαιολογημένο φόβο που νιώθει ο ρωσόφωνος πληθυσμός της Ουκρανίας και την προσμονή προστασίας από την “μαμά – πατρίδα”.

Ο Πούτιν επίσης είναι ιδανικός παίχτης για μια παρτίδα πόκερ. Οι διπλωματικοί του χειρισμοί είναι εξαιρετικής ποιότητας, ανάλογοι μ’ αυτούς ενός κορυφαίου παίχτη πόκερ που πρέπει να διαχειριστεί ένα σημαντικό μέρος της “κάβας” του, κρατώντας στα χέρια του ένα πολύ μέτριο φύλλο. Μόνο που το παιχνίδι που παίζεται στην πραγματικότητα δεν είναι πόκερ. Είναι σκάκι. Κι ο Πούτιν βρίσκεται ήδη πολύ πίσω σε “κομμάτια”.

Ο Πούτιν είναι αρκετά σώφρων ώστε να γνωρίζει ότι ούτε έχει τη δυνατότητα αλλά ούτε είναι σε όφελος του γενικότερου καπιταλιστικού συμφέροντος να έρθει σε οριστική ρήξη με τον εγγυητή του παγκόσμιου καπιταλιστικού συστήματος, με τον ιμπεριαλισμό και τις ρυθμιστικές δομές και σχέσεις του.

Ο Πούτιν δεν είναι ο “ελευθερωτής” των φτωχών και κατατρεγμένων της Ανατολικής Ουκρανίας. Όμως ο θανάσιμος εχθρός των εργαζόμενων μαζών της Ουκρανίας αυτή τη στιγμή δεν είναι ο Πούτιν. Είναι η επιδρομή του αμερικανο-ευρωπαϊκού ιμπεριαλισμού και η νεοφιλελεύθερη ημιφασιστική κυβέρνηση του Κιέβου.

Αλληλεγγύη στον αντικυβερνητικό – αντιφασιστικό αγώνα!

Έχει ξαναγραφτεί στο avantgarde ότι “οι ιδεολογικές προσδοκίες που έχουμε από τον Πούτιν είναι οι ίδιες με αυτές που είχαμε από τον Σαντάμ Χουσεϊν, και που συνεχίζουμε να έχουμε από τη Χεζμπολάχ και τη Χαμάς, ακόμα και από τον Μαδούρο που βλέπει Παναγίες να δακρύζουν και τον Τσάβες να συνομιλεί με τον Ιησού”.

Ωστόσο, είναι η κυβέρνηση του Κιέβου αυτή που στέλνει τους νεοναζί να καταστείλουν τις κινητοποιήσεις στο Νότο. Η κυβέρνηση του Κίεβου είναι αυτή που υποθάλπει τις συνεχείς βίαιες επιθέσεις στην Αριστερά.

Επιμένουμε λοιπόν στη θέση για την φασιστική εξέγερση στην Ουκρανία ότι “όσο η δυτική Ουκρανία ανέχεται -ή καλύτερα αναγκάζεται να ανέχεται κάτω από την φασιστική τρομοκρατία- την ημιφασιστική κυβέρνηση του Κίεβου, υποστηρίζουμε ανεπιφύλακτα οποιαδήποτε άλλη κίνηση θα οδηγήσει ή θα βοηθήσει στη συντριβή της. Αυτό είναι το άμεσο και επείγον καθήκον αυτή τη στιγμή στο ουκρανικό ζήτημα. Η Ουκρανία μπορεί να διεκδικήσει την ενότητά της, μόνο με ένα καθεστώς που δεν θα θέτει ζητήματα ύπαρξης σε οποιαδήποτε εθνότητα και μειονότητα που ζει πάνω στη χώρα και που σε αυτό δεν θα έχουν καμία θέση οι ναζιστικές συμμορίες που απειλούν με φυσική εξόντωση την αριστερά και το οργανωμένο εργατικό κίνημα. Οποιαδήποτε ad hoc συμμαχία πάνω σε αυτή την προοπτική είναι θεμιτή και αναγκαία. Τέλος είναι σίγουρο ότι η συντριβή των πραιτοριανών φασιστών πρακτόρων του δυτικού ιμπεριαλισμού θα χαροποιήσει αφάνταστα τα εκατομμύρια ξεβράκωτων της Βενεζουέλας που αντιμετωπίζουν ένα αντίστοιχο αντεπαναστατικό πραξικόπημα στη χώρα τους, υπό την αιγίδα του ηγεμόνα και παγκόσμιου εγγυητή του σαπισμένου καπιταλιστικού συστήματος”.

Γι’ αυτό, η πολιτική των “ίσων αποστάσεων” από μέρους της Αριστεράς, πόσο μάλλον εκείνης που θέλει να ονομάζεται και επαναστατική, είναι αυτή τη στιγμή εγκληματική και λειτουργεί συμπληρωματικά στην ιμπεριαλιστική προπαγάνδα.

Γι’ αυτό, τα αριστερά δάκρυα για την “εδαφική ακεραιότητα της Ουκρανίας” δεν είναι παρά το ντροπιαστικό συμπλήρωμα των αντίστοιχων ιμπεριαλιστικών και νεοναζιστικών δακρύων.

Δεν επιδιώκουμε ως αυτοσκοπό την ανεξαρτησία της Ανατολικής Ουκρανίας. Επιδιώκουμε την ήττα και την ανατροπή της κυβέρνησης του Κιέβου. Στο βαθμό που η πάλη για ανεξαρτησία της Νοτιοανατολικής Ουκρανίας είναι ένα μέσο για την ήττα των Κιεβικών ή έστω για την αποτροπή μιας ολοκληρωτικής νίκης τους, στηρίζουμε το αίτημα της ανεξαρτησίας της Νοτιοανατολικής Ουκρανίας. Και φυσικά δεν συζητάμε καν για το αποπροσανατολιστικό πυροτέχνημα που πέταξε ο πρωθυπουργός του Κιέβου, ότι είναι πρόθυμος να συζητήσει για ένα πανεθνικό δημοψήφισμα για την ανεξαρτησία της Νοτιοανατολικής Ουκρανίας! Βαθιά δημοκρατική παραχώρηση! Καταπιεστές και καταπιεζόμενοι να ψηφίσουν από κοινού για την μοίρα των δεύτερων!

Ο μόνος αυθεντικός και μέχρι τέλους αντίπαλος της κυβέρνησης του Κιέβου αυτή τη στιγμή, το “υποκείμενο” πάνω στο οποίο πρέπει να ρίξουν τις δυνάμεις τους και τις ιδέες τους οι Ουκρανοί επαναστάτες, το υποκείμενο το οποίο πρέπει να στηρίξουν οι απανταχού διεθνιστές, είναι ο αγώνας αντίστασης στην κυβέρνηση του Κιέβου που διεξάγεται στην Νοτιοανατολική -κυρίως αλλά όχι μόνο- Ουκρανία.

Κι ο αγώνας διεξάγεται τώρα. Τώρα είναι η ώρα για στήριξη κι αλληλεγγύη. Αύριο μπορεί να είναι αργά.

Όποιος δεν είναι τυφλός, μπορεί να καταλάβει ότι ο αγώνας των εργαζόμενων ανθρώπων της Νοτιανατολικής Ουκρανίας, είναι ένας αγώνας επιβίωσης. Τόσο απέναντι στην εξοντωτική ατζέντα της ΕΕ και του ΔΝΤ που κομίζουν τα ανδρείκελα του Κιέβου, όσο και απέναντι στις κρατικές ναζιστικές συμμορίες που κατευθύνονται νοτιοανατολικά για να “αποκαταστήσουν την τάξη”. Κι επιπλέον είναι ένας αγώνας που διεξάγεται κόντρα και στους ντόπιους νοτιοανατολικούς ολιγάρχες οι οποίοι τα χουν κάνει πλακάκια με το Κίεβο!

Είναι ένας αγώνας που πολύ λογικά εκκινά από ένα χαμηλό ιδεολογικό και πολιτικό επίπεδο του κόσμου που συμμετέχει. Είναι ένας αγώνας ο οποίος πρέπει να περιφρουρηθεί από το δηλητήριο του ρώσικου εθνικισμού στο οποίον τον καθιστά ευάλωτο η αδίστακτη κυβέρνηση του Κιέβου.

Αλλά είναι ένας αγώνας δίκαιος, ένας αγώνας που αξίζει να στηριχτεί! Ένας αγώνας στον οποίον μπορεί να φυτευτεί ένας έστω αδύναμος σπόρος της πάλης ενάντια στον ιμπεριαλισμό, ένας έστω αδύναμος σπόρος της επανάστασης.

Ένας αγώνας στον όποιον μπορεί να δυναμώσει η Ουκρανική επαναστατική Αριστερά! Ένας αγώνας στον όποιον εν πάση περιπτώσει, έστω μειοψηφικά αλλά άφοβα κι ελεύθερα, γυναίκες τραγουδούν σε οδοφράγματα τον ύμνο της Διεθνούς!

Αλληλεγγύη στους συντρόφους του Borotba!

Η Ένωση “Μπορότμπα” (“Μπορότμπα” σημαίνει “Αγώνας”) ιδρύθηκε το Μάιο του 2011 από τη συνένωση κυρίως νέων αγωνιστών προερχόμενων από διάφορες πολιτικές ομάδες. Αυτοτοποθετείται ιδεολογικά στο πλαίσιο του επαναστατικού μαρξισμού.

Οι σύντροφοι του Μπορότμπα σε πρόσφατη ανακοίνωση τους έγραψαν ότι: “ο Turchinov, ο «πρόεδρος» του χούντας του Κιέβου, πρότεινε τους κορυφαίους ολιγάρχες για επικεφαλής των περιφερειακών κρατικών διοικήσεων. Ο ολιγάρχης Kolomoyskiyhas ήδη έχει συμφωνήσει να είναι ο κυβερνήτης της περιοχής Dnepropetrovsk. Παρόμοιες θέσεις επίσης προσφέρονται σε ολιγάρχες όπως ο Taruta και ο Yaroslavskiy. Ο πλουσιότερος ολιγάρχης Akhmetov υποστήριξε την υποψηφιότητα του ολιγάρχη Taruta που προήχθη στη θέση του επικεφαλής της Donetskregion.
Ως εκ τούτου η ταξική φύση της νέας εξουσίας έχει αποκαλυφθεί. Οι αυταπάτες της Μαϊντάν έχουν διαλυθεί. Εκτός από τον έλεγχο της οικονομίας, στους ολιγάρχες προσφέρεται ο άμεσος διοικητικός έλεγχος της χώρας. Η “Ένωση Μπορότμπα” είχε προειδοποιήσει ότι οι ολιγάρχες είναι ταυτόχρονα πελάτες και χορηγοί της όλης διαδικασίας του κινήματος Μαϊντάν. Και τώρα είναι έτοιμοι μαζέψουν τη σοδειά. Η Ουκρανία δεν είναι εμπόρευμα! Η απάντηση του λαϊκού κινήματος σε μια τέτοια προσπάθεια μεταβίβασης της εξουσίας θα πρέπει να είναι το σύνθημα: εθνικοποίηση της ιδοκτησίας των ολιγαρχών!”.

Διάφοροι αριστεροί και αναρχικοί Μαιντανιστές της Ουκρανίας, όπως η Left Opposition του απατεώνα Zakhar Popovych, θεώρησαν αναγκαίο μέσα σε μια τέτοια κατάσταση κυβερνητικής και ακροδεξιάς τρομοκρατίας που επικρατεί στην Ουκρανία να καταγγείλουν και να στοχοποιήσουν το Μπορότμπα επειδή τους χάλαγε το πανηγυρικό τους παραλήρημα για την “επανάσταση του Μαϊντάν”. Το Μπορότμπα απάντησε ότι “δεν είμαστε μέρος του κινήματος που προσπάθησε να συνεργαστεί με ακροδεξιές και ναζιστικές δυνάμεις που κυριαρχούσαν στις διαμαρτυρίες της Euromaidan. Δεν είμαστε μέρος του κινήματος που -όπως αυτές οι μικρές αιρέσεις- προσπάθησε να κρύψει την αριστεροσύνη του στο Euromaidan ενώ στην πραγματικότητα βοηθούσε να έρθουν στην εξουσία οι δηλωμένοι Ναζί και απλά μια άλλη συμμορία ολιγαρχών που δέχεται τα δάνεια του ΔΝΤ και τα μέτρα λιτότητας”.

Το Μπρότμπα έχει γίνει στόχος κι όχι φίλος του καθεστώτος του Κιέβου. Το Μπορότμπα συμμετέχει μαχητικά στις αντικυβερνητικές διαδηλώσεις και προσπαθεί να οργανώσει και να συντονίσει τον αντιφασιστικό αγώνα. Το Μπορότμπα ασκεί κριτική στο ΚΚΟ για την επιλογή του να ανακοινώσει ότι θα συμμετάσχει στις επερχόμενες προεδρικές εκλογές. Θεωρεί ότι η κυβέρνηση του Κιέβου δεν προσφέρει στοιχειώδεις εγγυήσεις ελεύθερης διεξαγωγής εκλογών. Στηρίζει το αίτημα για διεξαγωγή δημοψηφίσματος για την ανεξαρτησία της Ανατολικής Ουκρανίας. Προβάλλει το σύνθημα: Όχι εκλογές χωρίς δημοψήφισμα!

Επιθυμούμε να συζητήσουμε πολλά ιδεολογικά και πολιτικά ζητήματα με τους συντρόφους του Μπορότμπα. Να διευκρινίσουμε συμφωνίες και διαφωνίες.

Αλλά αυτή τη στιγμή προέχει πάνω από όλα να δηλώσουμε με κάθε δυνατό τρόπο την αμέριστη αλληλεγγύη μας στον αγώνα που δίνουν!

• Κάτω η κυβέρνηση του Κιέβου!
• Κάτω τα νεοφιλελεύθερα γεράκια, οι νεοναζί και η ιμπεριαλιστική σταυροφορία!
• Νίκη στον αντικυβερνητικό-αντιφασιστικό αγώνα!
• Αλληλεγγύη στην Ουκρανική Αριστερά της μάχης και στους συντρόφους του Borotba!

Σχετικά:

• Μάχη στην νοτιοανατολική Ουκρανία – Αλληλεγγύη στο Borotba!
• Το μαζικό κίνημα στην Ανατολική Ουκρανία: μια επιτόπια μαρτυρία
• Η κυβέρνηση του Κιέβου, πιέζει για τη διάσπαση της Ουκρανίας
• Το Μαϊνταν και μια ουκρανική ιστορία διαρκούς απάτης…
• MAIDAN AND A UKRANIAN STORY OF A LASTING FRAUD
• Αρχισυντάκτης Ουκρανικού αριστερού site: “Ο εχθρός βρίσκεται μέσα”
• Κριμαία, Ρωσία και ιμπεριαλιστική ηγεμονία (Α’ μέρος)
• Άλεξ Καλλίνικος: ένας απολογητής του ιμπεριαλισμού γράφει για την Ουκρανία
• Το ουκρανικό πραξικόπημα του αμερικάνικου ιμπεριαλισμού
• Ουκρανία: όχι στο “διμέτωπο” και τις “ίσες αποστάσεις”!
• THESES FOR THE FASCIST UPRISING IN UKRAINE
• Θέσεις για τη φασιστική εξέγερση στην Ουκρανία
• Επανάσταση και Αντεπανάσταση την εποχή των ταραχών
• Από μια αμυχή (λατρεία του κινήματος) στον κίνδυνο της γάγγραινας
• Ουκρανία: άλλη μια μαύρη σελίδα της αστικής αντεπανάστασης